Melicus - antroponimo » Britannia - toponimo terrestre » De magia [TV] p. 409



substantiam sit diffusus, ut multi Platonicorum et Pytha-
goricorum senserunt. Hinc est quod species distantissimas
visu apprehendit subito absque motu, absque hoc videlicet
quod progrediatur oculus vel aliquid oculi repente ad stel-
las, vel repente a stellis ad oculum. Porro animus ipse
cum sua virtute praesens est quodammodo universo, ut-
pote talis substantia, quae non est inclusa corpori per
ipsam viventi, quamvis eidem obligata, adstricta. Itaque
certis remotis impedimentis, statim subitoque praesentes
habet species remotissimas, quae non per motum illi coniun-
guntur, ut nemo inficiabitur; ergo et per praesentiam
quandam. Ipsum et experientia docet in ipsis, qui abscisso
naso novum sibi ex aliena carne succrescere fecerunt mem-
brum; siquidem obeunte diem illo cuius erat caro, iuxta
modum quo putrescit corpus illius, etiam mutuatus nasus
ille putrescit. Hinc manifestum est animam plus se dif-
fundere extra corpus, per totum horizontem suae naturae.
Hinc accidit ut non solum sua membra cognoscat, sed etiam
omnia cum quibus aliquem usum et participationem et
communionem contraxit. Neque est argumentum quod stu-
pidi adducunt, carentes vero philosophiae principio, quod
alio tacto aliud non sentit; quod sane uno modo est verum,
distinguendo speciem a specie, individuum ab individuo,
falsum autem est distinguendo partem a parte. Sicut enim
si quis perstrinxerit digitum vel acu pupugerit unam cor-
poris partem, totum subinde corpus turbabitur secundum
omnia membra, non secundum illam solum partem, licet ab
illa parte solum; (XIV thes.) ita cum animus cuiusque unius